You are currently viewing Jak skutecznie zapłacić wierzycielowi? Poradnik dla  dłużników.

Jak skutecznie zapłacić wierzycielowi? Poradnik dla dłużników.

Weź pokwitowanie!!!

Co może lub musi zrobić wierzyciel już wiemy (pisałam o tym tutaj). Teraz kolej na dłużnika? Co ma zrobić dłużnik, aby skutecznie dokonać zapłaty na rzecz swojego wierzyciela i nie mieć kłopotów związanych z niedopełnieniem wszelkich formalności?

Przejdę od razu do rzeczy – DŁUŻNIK MUSI WZIĄĆ POKWITOWANIE!!! Oczywiste? Otóż nie. Spotkałam strasznie dużo osób, które twierdziły, że spłaciły swoje zobowiązania wobec wierzycieli, ale zapytane o pokwitowania udzielały różnych, wymijających odpowiedzi. Jestem w stanie zrozumieć pokładanie w wierzycielu zaufania, że nie będzie się ponownie domagał zapłaty, ale wyjaśnienie – równie częste – w stylu „No przecież mu zapłaciłem, to po co mi pokwitowanie?” zawsze rozkłada mnie na łopatki. Odpowiedź na takie pytanie brzmi: „No właśnie dlatego!”

No więc dokonując zapłaty odbieramy od wierzyciela potwierdzenie na piśmie. Doradzałabym, aby wierzyciel podpisał się w naszej obecności, a nie gdzieś na zapleczu, gdzie dłużnik nie będzie miał kontroli nad tym, kto tak naprawdę składa podpis.  Jeśli dłużnik potrzebuje dodatkowego potwierdzenia, kto i kiedy pokwitował zapłatę, może żądać pokwitowania w szczególnej formie, na przykład w formie dokumentu z podpisem poświadczonym przed notariuszem (jednak wówczas musi ponieść koszty takiego pokwitowania, w tym wypadku taksy notarialnej).

Jeśli wierzyciel odmawia pokwitowania, nie dostaje pieniędzy! Dłużnik ma bowiem prawo wstrzymać się w takiej sytuacji ze spełnieniem swego świadczenia albo złożyć je do depozytu sądowego (o czym będzie jeszcze mowa). Warto jednak w takiej sytuacji dysponować dodatkowym dowodem takiej odmowy – świadkiem, nagraniem, listem od wierzyciela.

Powtórzę jeszcze raz, żeby wszystkim się utrwaliło: Dokonując zapłaty weź pokwitowanie i trzymaj je przez – w przypadku przedsiębiorców – co najmniej trzy lata, bo taki jest czas przedawnienia roszczeń związanych z działalnością gospodarczą (o tym już było).

Dobra, co jeszcze należy wiedzieć?

  • Co do zasady, dłużnik może zapłacić wcześniej i wierzyciel nie może odmówić przyjęcia zapłaty (art. 457 k.c.).
  • Co do zasady dłużnik może płacić „na raty” i wierzyciel nie może odmówić przyjęcia zapłaty (art. 45o k.c.).
  • Dłużnik mający względem tego samego wierzyciela kilka długów może przy spełnieniu świadczenia wskazać, który dług chce zaspokoić  (art. 451 § 1 k.c.).
  • Jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do zapłaty (art. 455 k.c.).
  • Jeśli dłużnik uważa, że jest winien wierzycielowi 1.000 zł., a wierzyciel upiera się, że miały być 2.000 zł. to dłużnik nie może czekać z zapłatą aż wierzyciel zmieni zdanie – w takiej sytuacji dłużnik musi zapłacić chociaż taką część świadczenia, którą sam uważa za należną i która jest w związku z tym bezsporna.
  • Jeżeli istnieje dokument stwierdzający zobowiązanie (Na przykład oświadczenie o treści: „Ja, X, oświadczam, że pożyczyłem od Y 1.000 zł.”), dłużnik spełniając świadczenie może żądać zwrotu dokumentu. Jednakże gdy wierzyciel ma interes w zachowaniu dokumentu (na przykład gdy świadczenie zostało spełnione tylko częściowo), dłużnik może żądać uczynienia odpowiedniej wzmianki na dokumencie (art. 465 § 1 k.c.). Dzięki temu wierzyciel nie będzie mógł ponownie użyć tego dokumentu, aby domagać się zapłaty już uiszczonych kwot.

 

Ponadto, dłużnik musi upewnić się, że płaci osobie uprawnionej do odbioru zapłaty. W związku z tym, jeśli jesteśmy winni  1.000 zł. Malinowskiemu, to oddajemy je Malinowskiemu, a nie Kowalskiemu (nawet jeśli to dobry znajomy – albo nawet serdeczny przyjaciel – Malinowskiego). Dłużnik jest bowiem w takiej sytuacji zwolniony w takim zakresie, w jakim wierzyciel ze świadczenia skorzystał (art. 452 k.c.). Na przykład jeśli Kowalski odda Malinowskiemu 300 zł. z otrzymanej od nas kwoty, to do zapłaty wobec Malinowskiego wciąż pozostaje nam dalsze 700 zł.

Wyjątkiem jest sytuacja określona w art.  464 k.c., zgodnie z którym  świadczenie do rąk osoby, która okazuje pokwitowanie wystawione przez wierzyciela, zwalnia dłużnika, chyba że było zastrzeżone, iż świadczenie ma nastąpić do rąk własnych wierzyciela, albo chyba że dłużnik działał w złej wierze. Tak czy inaczej zalecałabym ostrożność.

A na koniec coś, co może niektórych zdziwić: to, że wierzyciel odmawia przyjęcia od nas pieniędzy, to wcale nie musi być dobra wiadomość. Jeśli nie wynika to z chęci obdarowania nas (i to wyrażonej na piśmie), to znaczy, że musimy się zastanowić nad złożeniem świadczenia do depozytu sądowego, ale o tym następnym razem…

Prawda, że to ważne informacje. Podziel się nimi z Twoimi znajomymi Przedsiębiorczymi, żeby nie popełnili błędów.

Pozdrawiam,

AKN

 

Obraz: http://www.flickr.com/photos/derek_b/7918628560/in/photostream/

 

 

Dodaj komentarz